Ik ben moeder van de twee leuksteškinderen van de wereld. Ik ben GZ-psycholoog. Ik deed mijn werk voor iedereen altijd met veel plezier. Maar van de doelgroep āde prille moederā gaat mijn therapeutenhart toch sneller kloppen.
Want wat ben ikzelf toch ooit overal compleet ingetuind. Daar waar ik zo naar had uitgekeken, was ook zoān ongelofelijk moeilijke tijd. Wat had ik mijn kinderen toch graag een geduldigere, meer ontspannen en vrolijkere moeder gegund. Wat er allemaal op je afkomt!! Waarom had niemand mij dit ooit verteld!?
Toen ik eenmaal het puzzeltje had gelegd en begreep waarom ik niet die geduldige, ontspannen, vrolijke moeder kon zijn, troostte ik me met de gedachte dat ik dan wel ooit zoān oma kon zijn.
Maar kom op, hier valt meer mee te doen. Want ook in de individuele en groepsbehandelingen die we doen bij Psyche en Zwangerschap horen we zo vaak de zin āWaarom heeft niemand mij dit ooit verteld!?ā. Waarom blijven dweilen met de kraan open? Waarom zijn er al wel cursussen over borstvoeding, bevalling etc. maar nog niet over de psyche!? Dat moet anders/beter/efficiĆ«nter kunnen!
Hoezo de naam Hartenreflecties? Met meer dan heel mijn hart was ik in die eerste babytijd moeder, waardoor de nuchtere ik en de therapeut in mij niet de regie hadden. Tot reflecteren was ik toen niet in staat, nu gelukkig weer wel.